ميكرواينجكشن يا تزريق اسپرم داخل تخمك ICSI معمولاً در مواردی استفاده می‌شود که اسپرم مرد از نظر تعداد، تحرک و یا شکل کیفیت مطلوبی نداشته باشد. همچنین در بعضی موارد، زوج به نتیجه موفقیت آمیزی در چند دوره IVF دست پیدا نکرده باشند و به ICSI روی آورده‌اند.

مراحل انجام عمل:

در این روش، یک اسپرم به محیط آزمایشگاه داخل یک تخمک تزریق می‌شود. مراحل انجام ICSI شامل تحریک تخمدان، تخمک‌گیری، تزریق اسپرم داخل تخمک و لقاح تخمک می‌شود.

در مرحله تحریک تخمدان، از داروهای هورمونی برای رشد فولیکول‌ها استفاده می‌شود. سپس با تزریق عضلانی آمپول HCG، تخمک‌گذاری انجام می‌شود.

در مرحله دوم، تخمک‌گیری با استفاده از دستگاه سونوگرافی و سوزن‌های مخصوص انجام می‌شود. تخمک‌ها به محیط آزمایشگاه منتقل می‌شوند.

در مرحله سوم، تخمک‌ها با استفاده از آنزیم جدا شده و اسپرم به داخل تخمک تزریق می‌شود. چندین تخمک برای افزایش شانس موفقیت لقاح ممکن است مورد استفاده قرار گیرند. در نهایت، جنین‌های تشکیل شده به رحم منتقل می‌شوند.

مزایا و محدودیت‌ها:

یکی از مزایای ICSI این است که حتی اگر اسپرم سالمی از مرد وجود داشته باشد، می‌توان از این روش استفاده کرد. همچنین، اگر زن فاقد لوله‌های رحمی باشد، این روش نیز قابل اجرا است. با این حال، محدودیت‌های ICSI شامل کیفیت تخمک‌ها در زنان بالای 40 سال می‌شود که ممکن است منجر به کاهش موفقیت بارداری گردد.

مراحل سیکل درمانی:

بعد از آزمایش‌ها و مشاوره با متخصصان، مراحل درمان ICSI به شرح زیر انجام می‌شود:

1. برای بررسی وضعیت تخمدان‌ها و رحم، سونوگرافی در روز دوم یا سوم قاعدگی انجام می‌شود.
2. با توجه به نتایج سونوگرافی، دارویی جهت تحریک تخمک‌گذاری تجویز می‌شود.
3. در طی دوره تحریک تخمک‌گذاری، سونوگرافی‌های مکرر انجام می‌شود تا تخمک‌ها به اندازه مناسب رشد کنند.
4. پس از رشد مناسب تخمک‌ها، داروی HCG تزریق شده و تخمک‌گذاری انجام می‌شود.
5. حدود 36 ساعت بعد از تزریق HCG و هم‌زمان با جمع‌آوری نمونه اسپرم از مرد، عمل پانکچر تخمک‌ها صورت می‌گیرد و لقاح در آزمایشگاه انجام می‌شود.
6. پس از عمل انتقال جنین، بیمار به مراقبت‌های پس از عمل اختصاصی نیاز دارد.
7. تا 12 روز پس از انتقال جنین، آزمایش هورمونی برای اندازه‌گیری مقدار BHCG در خون انجام می‌شود تا بارداری تایید شود.